Suriname (laatste weken) + Colombia!
Door: Frank Schouten
Blijf op de hoogte en volg Frank
06 Oktober 2014 | Ecuador, Quito
Hallo allemaal!
Wederom een update. Ondertussen heb ik Suriname verlaten en heb ik me via Colombia naar Equador begeven. Maar eerst de laatste paar weken van Suriname.
Samenvatting (kort):
Laatste paar weken Suriname , draai gevonden op de spoed, succesvolle partybus, binnenlandentrip was indrukwekkend.
Colombia: in 3 weken tijd alle highlights van Colombia gezien, raften, abseilen, jungletrek naar lost city, duiken, national park, Colombiaans stijl stappen ;)
Ecuador plus Galagos: volgt!
Ik was geëindigd ergens te midden van de co-schappen. Ik begon steeds meer m'n draai te vinden en ik raakte al goed ingewerkt. Het mooiste was de omgang met het SEH team, de stugge en wat luie Surinamers, de klagende Hindoestanen en de hard-werkende-nooit-zeurende-lol-makende Philipijnen. Ook werd de omgang met de patiënten makkelijker, omdat je begint door te krijgen wat wel en niet mag, oftewel hoe het systeem werkt. Zo kan je als het rustig is mee gaan met de ambulance om mensen van het asfalt af te schrapen, of ergens in een aftands oud huis een psychotische patiënt proberen te kalmeren. Het leuke is dat je gelijk ook de patiënten zelf mag gaan zien, wat goed was voor de afwisseling met een patiënt met 'een beetje buikpijn'. Opvallend is ook dat een bepaalde klacht vaker voorkomen met elkaar samen. Zo kan je op een avond heel veel darmontstekingen hebben en de andere avond sta je het ene na het andere bizarre verhaal over een mishandeling aan te horen. Interessanter is als de patiënten wat harder zijn mishandeld dat je zo ook mag dichthechten, soms wat lastig als iemand een zware balk op zijn voorhoofd gepland heeft gekregen.
Ik eindigde overigens mijn vorige verhaal met 'ik ben benieuwd wat ik vanavond zal gaan tegenkomen', dit was de goden verzoeken. De eerste patiënt was gelijk raak. Een doorverwijzing vanuit de binnenlanden van een inheemse stam (de indianen). Niet goed genezende oudere wond, lokale behandelingen niet afdoende. 'Meneer Wanpanakawappa...of zoiets? Komt u binnen.' Het was een 87 jarige Indiaan in een rolstoel met een verband om zijn voet. Direct drong er in mijn neus een rottende geur die ik alleen herkende van een eerdere voetwond waar de maden uit kropen. Eerst het verhaal. 8 maanden geleden in een glas gestapt en dat via de lokale geneesheer behandeld met planten en houtskool. Nu toch wat pijnlijk en patiënt kan er moeilijk op staan. Ik was moe want we waren voor onze dienst toch nog even mee gaan feesten op een party-bus (geen zorgen, alcohol-vrij ;) ). Ik had nog niet genoeg in m'n maag om de rottende voet te aanschouwen en ik vertelde eerst even een doekje en uiteraard een mondkapje te halen. Toen ik de wond onthuld had was het een wond die zelfs de SEH artsen van het azp toch niet zo vaak zien. De gehele voorvoet was in zwart gehuld en de plek waar z'n kleine tenen zouden moeten zitten was een groot pussig stinkende open wond te zien. Z'n grote teen was nog iets van over, maar bij aanraking brak hij bijna af. Lang leven de locale geneesheer. De patiënt is de volgende dag gelijk geopereerd en hij heeft een voorvoetsamputatie gehad.
We hadden een weekend tussendoor vrij gevraagd om een bezoek te brengen aan Stephanie's lodge op Bigi Pan (een natuurreservaat). We moesten eerst en heel eind naar het noorden rijden, waar we aankwamen bij Nickerie (de 2de 'grote stad' van Suriname). Het was er erg klein en na het zien van de locale markt had je eigenlijk alles wel gezien ;) toen zijn we met een kleine lange boot richting het gebied gegaan, we moesten de boot een dam overduwen en toen kwamen we in het prachtige gebied met vooral mooie vogels; valken, witte reigers, aasgieren, en het mooist: de rode ibis. Stephanie's lodge was gebouwd op palen, vanwaar je heerlijk een duik kon nemen in het 0,5 meter diepe water, waar je dus al gauw in de blubber zat. Die middag hadden we ons tegoed gedaan aan een modderbad en savonds zijn we op zoek gegaan naar kaaimannen, uiteindelijk is de gids overboord geslagen omdat hij een toch wat grote kaaiman, 1,5 m(!), gevangen had! Hij had hem op de kant gebracht, hulp ingeschakeld van de bootsman en is er toen 'Steve Irwin-style' opgesprongen. De buit was binnen en konden we met onze vangst een foto maken;) de volgende dag hebben we vis gevangen door een enorm net uit te zetten en de vissen erin te drijven door in het water te lopen en met stokken op het water te slaan. Die avond uitgeput thuisgekomen, snel een powernap, want de nachtdienst stond weer op het programma.
De dagen tot onze laatste dag werden opbouwend steeds leuker, misschien hadden we het meer naar ons zin, of was gewoon het einde in zicht. Zo draaide je absoluut je hand niet om een grote wond op iemand zijn voorhoofd met 23 hechtingen dicht te hechten of ligt iemand zijn wenkbrauw incl half ooglid eraf, ook dat vormde geen enkele opstakel. Af en toe was er wat tijd over en kon je of mee met de ambu, of de verpleging trucjes leren om te hechten. Kortom een toptijd! Afsluitend hebben kep en ik nog wat verteld over steriel vs. Niet steriel hechten en hebben we het co-schap beiden afgesloten met een 8!
Die dag kwamen pap, mam, Paul, Ria en Monique (voor degene de laatste 3 niet kennen, mijn oude oppas oorspronkelijk uit Suriname + dochter) naar Paramaribo. Net de dag dat de enige donderwolk van de week er was gingen ze landen, incl een nare doorlanding. Veilig en wel zijn we toen gaan eten en hun aankomst en onze 8 gevierd. Omdat het kep en mij ons laatste avondje was hebben we praktisch alle stagiaires uitgenodigd om te gaan feesten op de partybus. Uiteraard ging Luc, Paul en Monique mee! Het was een mooie rit met een goede afsluiter bij de Havana Lounge.
De volgende dag weer op tijd op, want! Ik ging met pap en mam 8 dagen de binnenlanden in! Zo zaten we vrijdagochtend in een klein vliegtuigje achter de piloot onderweg naar Palumeu, een indianendorp. We hadden een prachtige lodge aan de rivier en al gauw kwam er heel rustig een kano voorbij met 4 indianen erin die net hadden gevist, fantastisch! We hebben gelunched op een eilandje midden op de rivier, waar we ook de stroomversnelling met zwemvest ingesprongen waren! Daarna hebben we een bezoek gebracht aan het indianendorp, de Trio en Wajana indianen, waar we konden zien hoe basic ze er nog leven. Het leuke van deze indianen is dat ze de oudste bewoners van het Amazonewoud zijn, waardoor dit de 'echte' inheemse bewoners zijn. Je mocht geen foto's maken, maar heb er stiekem toch een paar mooie weten vast te leggen. Savonds zeer op tijd naar bed gegaan na de hectische dagen ervoor en heerlijk in slaap gesust door de oerwoudgeluiden.
De dagen erna waren erg mooi en vooral ontspannen, zo hebben we een heuvel (Potihill) beklommen waardoor je uitkeek over het regenwoud, zijn we naar verschillende stroomversnellingen (van de Tapanahony rivier, oa de Mabukawatervallen) gegaan om oa te vissen (een enorme vis gevangen), de ene stroomversnelling was nog mooier dan de ander! We hebben geleerd over de flora en fauna van het tropisch regenwoud en ook de medicinale werking van de verschillende planten en bomen. De toekans en papegaaien vlogen regelmatig over wat wederom mooie kiekjes opleverde! De indianen kwamen nog langs om ons met pijl en boog te leren schieten, het ziet er in ieder geval makkelijker uit dan het is;) ook het kanoën kent voor Luc geen geheimen meer, met de GoPro op het hoofd heeft hij de Tapanahony rivier getrotseerd! Na onze laatste ontspannen ochtendje met een kopje koffie bij het ontwaken, was het tijd om nog een laatste bezoek te brengen aan de indianen, kregen we een muzikaal optreden met lokale instrumenten, mochten we nog wat 'eigenlijk niet te importeren'-souveniertjes kopen en hebben we het vliegtuigje gepakt via airstrip Kajana en de Gran Rio rivier naar het eiland Awaradam, waar de Marrons van de Saramaccaanse stam wonen.
Het eiland lag midden op de rivier, met allerlei lodges aan beide kanten. Op peddelafstand lag de stroomversnelling Peti, waar een natuurlijke glijbaan te vinden was. Ook waren er locale Marrons, die het maar al te mooi vonden dat de grote blanken ook een poging deden zich niet te bezeren op de toch wat hobbelige glijbaan. Die avond kregen we informatie over de Marrons met hun oude West Afrikaanse tradities. Die avond hebben we een bezoekje gebracht aan de lokale vogelspin en hebben we een schorpioen(tje) mogen aanschouwen! De volgende ochtend vroeg een jungle trek gemaakt met talloze jungledieren, waaronder de gifpijlkikker, aapjes, ijsvogels en minivogelspinnen! De dag erna gingen we de verschillende Marrondorpen bezoeken. Tijdens de vaartocht hebben we ervaren hoe het eraan toegaat op de rivier die voor de plaatselijke gemeenschap de levensader is. Onderweg zag je de mensen vissen, wassen en de vaat doen. In het dorp zelf kun je zien hoe primitief ze hier nog leven, maar tegelijkertijd erg gelukkig zijn, alles doen met familie en leven van de natuur. Op het laatst kregen we als afsluiter een lokale dans, waar we uiteraard mee moesten dansen (het kont schudden was minder succesvol bij de westerlingen), en hebben we als lokale traditie op palen gedanst. Op de terugweg was het donker en konden we verschillende kaaimannen spotten! De laatste dag zijn we nog naar een kostgrondje gegaan en kon je zien hoe je toch verschillende gewassen kon verbouwen in de overbegroeide jungle. Die avond hebben we afgesloten met een klein feestje rond het kampvuur. De volgende dag weer het vliegtuigje gepakt en terug gegaan, na 8 dagen in de binnenlanden, naar Paramaribo. Hier nog een afsluitende mooie stapavond gehad met de stagiaires en de volgende dag nog een fietstocht door Paramaribo gemaakt. Nog een verfrissende duik in het zwembad van Torarica en afsluitend een diner met Paul, Ria, Monique, pap en mam! Toen was het de volgende dag vroeg op 4.30 uur om naar het vliegveld te gaan om m'n trip te vervolgen naar Colombia!
Na een lange overstaptijd op Aruba (7 uur, heerlijk even ontspannen en kort het stadje verkennen) was het na 6 weken weer tijd om lau te zien. De komende 3 weken zouden we namelijk door Colombia gaan reizen! We begonnen de trip goed, met een rooftopzwembadhotel, helaas kwamen we wat later op de avond aan en hadden we Bogota iets warmer ingeschat, waardoor het meer op een nieuwjaarsduik leek ;) de dag erna wat nodige spullen gekocht en verhuisd naar een hostel waar we met behulp van een Nederlander die net 3 weken in Colombia was geweest onze trip samengesteld. Die avond was er gringo tuesday's (gringo betekent blanke buitenlander) en zijn we op Colombiaanse wijze (er waren weinig buitenlanders) gaan stappen! "Let me see you move like you come from Colombia!" De volgende dag zijn we gaan uitbrakken op de fiets tijdens een fietstocht door Bogota. Hier zijn we naar de grootste fruitmarkt van Colombia gegaan en hebben we de meest exotische soorten fruit geproefd, oa een tomatenvrucht die aan de boom groeide, enorme passionfruit en jackfruit. Daarna langs de vele wall-art gefietst, een bezoek gebracht aan een in opstand geraakte universiteit (graffiti overal, de studenten waren een paar weken eerder in opstand gegaan tegen de corrupte regering en gebruikte de universiteit als uitvalsbasis). De dag afgesloten met typisch Colombiaans eten, wat eerlijk gezegd tegen viel helaas.
De volgende dag hebben we een bus gepakt van 6 uur (9 dus) naar san gil, waar we savonds heerlijke (westerse) biefstuk genomen hebben ;) San Gil staat bekend als activiteitenstadje en dus zijn we de volgende dag gaan Canyoningen, eerst zijn we een grot (vrij nauw als je bijna 2m lang bent) ingegaan, incl modderbad, vervolgens verkoelend 5 meter naar beneden gesprongen in het diepe water, vervolgens vertelde de gids doodleuk dat we ook nog 25 meter naar beneden moesten springen en precies goed in een ondiep meertje moesten landen. Na een paar extra hartkloppingen pakte hij lachend de abseilspullen uit zijn tas en begon hij uit te leggen hoe we hier konden abseilen. Was zeker in het begin een beetje spannend, aangezien je heel even het touw moest losdoen en alleen op de safetyline moest hangen, hierna een kleine jump naar beneden en abseilen maar! Hierna nog een kleinere abseil gevolgd door een nog hogere jump (9 meter!).
De dag erna zijn we gaan raften op de rio Suarez, met klasse 5 rapids! Een megavette ervaring, gelukkig geen doden of gewonden, wel helemaal kapot aan het eind! De dag erna een rustige wandeling in een mooi coloniaal stadje midden in de bergen gemaakt, waarna het tijd was om de nachtbus te pakkend naar santa marta.
Vanwege de vele muggenbulten met een zwelling van de benen, die laura had opgelopen tijdens onze canyontour, was het niet mogelijk gelijk de zware lost-city-trek te doen, dus moesten we helaas onze dag slijten met naar het strand gaan, heerlijke vis te eten, naar kleine watervallen gaan en een koffietour gedaan (127 jaar oude koffiefabriek met nog steeds dezelfde machines als 127 jaar geleden). Uiteindelijk was het dan toch tijd de zware lost-city-trek (Ciudad Perdida) te starten. We hadden gelukkig een erg leuke groep en de eerste hike viel gelukkig mee. Vroeg naar bed en vroeg ook weer op (5.00 uur), dit keer zou het zwaar worden. We moesten 1,5 uur stijl omhoog gaan lopen tijdens een hike van in totaal 6 uur (14 km maar) en een hoop bloed, zweet en tranen kwamen we bij onze laatste plaats vanuit waar we naar de verloren stad konden. Uiteindelijk was het de vele inspanning waard, het was een indrukwekkende stad, midden op een berg, met prachtig uitzicht rondom. Grappige was dat om de guerillastrijders buiten de toeristische verloren stad te houden er ook een militaire basis was gestationeerd, wat een erg veilig gevoel gaf, met rondlopende soldaten met machinegeweren;) de terugtocht was gelukkig minder zwaar, omdat je meer naar beneden ging dan omhoog. Desalniettemin waren we erg blij toen we uiteindelijk weer in de jeep zaten, terug naar de beschaafde wereld. Die avond de tour op de juiste wijze afgesloten en zijn we met de gehele groep (Colombianen, Zwitsers, Denen, Australiërs, Engelsen) de stad Santa Marta onveilig gaan maken! De dag erna uitgebrakt op 18 meter diepte tijdens een duik in Tayrona national park.
Dit waren 2 duiken met murenes, grote maanvissen, kreeft, lionfish, maar vooral erg mooi koraal! Kreeft gegeten in tanganga, met de voeten in het zand en uitzicht op de zee, erg slomantisch allemaal ;)
Die dag erna het ov gepakt naar Tayrona park, een mooie hike met aapjes en rare vogels, uiteindelijk de 1 uur durende hike (eigenlijk 2 uur) afgemaakt en met geluk een hangmat in de look-out-point (mirador) kunnen bemachtigen! Deze stond bovenop een rots, die tussen 2 stranden uitstak. Die avond heerlijke verse vis gegeten en fantastisch geslapen in onze hut, tot het moment Laura erachter kwam dat ze moest plassen en dat de koekjes op de grond weg waren en het gepiep geen vleermuizen, maar muizen waren was het iets onrustiger ;)
Het ontwaken met een golvende zee om je heen en een zonsopkomst was toch echt het hoogtepunt in dit Tayrona park. Bij de terugwandeling zijn we 2 soorten apen tegen gekomen, prachtig op de foto gezet en op het laatst zagen we zelfs nog een ijsvogel!
Hierna gingen we naar Cartagena en zijn we gaan ontdekken waarom het een feeststad is.. Met succes! Die avond stonden we met een koel biertje heerlijk te feesten op een rooftopparty met Colombianen, Engelsen, Amerikanen, Duitsers en Argentijnen. De dag erna zijn we gaan uitbrakken en hebben we het hostel gewisseld, en hebben we voor de laatste avondjes prachtig hotel geboekt! Incl 'zwembad'. We hebben in cartagena nog fietsen gehuurd, zijn naar een groot fort geweest, tijdens de Spaanse bezetting was cartagena de havenstad om alle rijkdom die ze bij de inheemse stammen gestolen hadden, wat dus extra goed beveiligd moest zijn. Verder heeft Cartagena een mooie old Town, en hebben we afgesloten met een te duur drankje bij Cafe del Mar.
Na onze vlucht terug naar Bogota werden we opgehaald door de neef van Keppie en mochten we bij kep z'n oom tukken. De laatste avond was een gekkenhuis, we waren naar Andres Carnes de Res gegaan, een enorm soort restaurant/bar/club, eigenlijk kwam het meer neer op een enorm festival. Na een aantal agaurdiente (lokaal drankje), tequila en wat mooie souveniertjes was het een mooi afsluiter van Colombia!
Gister heb ik, na afscheid genomen van Laura, een vlucht gepakt naar Quito en gaan kep en ik morgen naar de Galapagos-eilanden! De volgende en laatste update zal vanuit Nederland zijn!
Xx Frank
Wederom een update. Ondertussen heb ik Suriname verlaten en heb ik me via Colombia naar Equador begeven. Maar eerst de laatste paar weken van Suriname.
Samenvatting (kort):
Laatste paar weken Suriname , draai gevonden op de spoed, succesvolle partybus, binnenlandentrip was indrukwekkend.
Colombia: in 3 weken tijd alle highlights van Colombia gezien, raften, abseilen, jungletrek naar lost city, duiken, national park, Colombiaans stijl stappen ;)
Ecuador plus Galagos: volgt!
Ik was geëindigd ergens te midden van de co-schappen. Ik begon steeds meer m'n draai te vinden en ik raakte al goed ingewerkt. Het mooiste was de omgang met het SEH team, de stugge en wat luie Surinamers, de klagende Hindoestanen en de hard-werkende-nooit-zeurende-lol-makende Philipijnen. Ook werd de omgang met de patiënten makkelijker, omdat je begint door te krijgen wat wel en niet mag, oftewel hoe het systeem werkt. Zo kan je als het rustig is mee gaan met de ambulance om mensen van het asfalt af te schrapen, of ergens in een aftands oud huis een psychotische patiënt proberen te kalmeren. Het leuke is dat je gelijk ook de patiënten zelf mag gaan zien, wat goed was voor de afwisseling met een patiënt met 'een beetje buikpijn'. Opvallend is ook dat een bepaalde klacht vaker voorkomen met elkaar samen. Zo kan je op een avond heel veel darmontstekingen hebben en de andere avond sta je het ene na het andere bizarre verhaal over een mishandeling aan te horen. Interessanter is als de patiënten wat harder zijn mishandeld dat je zo ook mag dichthechten, soms wat lastig als iemand een zware balk op zijn voorhoofd gepland heeft gekregen.
Ik eindigde overigens mijn vorige verhaal met 'ik ben benieuwd wat ik vanavond zal gaan tegenkomen', dit was de goden verzoeken. De eerste patiënt was gelijk raak. Een doorverwijzing vanuit de binnenlanden van een inheemse stam (de indianen). Niet goed genezende oudere wond, lokale behandelingen niet afdoende. 'Meneer Wanpanakawappa...of zoiets? Komt u binnen.' Het was een 87 jarige Indiaan in een rolstoel met een verband om zijn voet. Direct drong er in mijn neus een rottende geur die ik alleen herkende van een eerdere voetwond waar de maden uit kropen. Eerst het verhaal. 8 maanden geleden in een glas gestapt en dat via de lokale geneesheer behandeld met planten en houtskool. Nu toch wat pijnlijk en patiënt kan er moeilijk op staan. Ik was moe want we waren voor onze dienst toch nog even mee gaan feesten op een party-bus (geen zorgen, alcohol-vrij ;) ). Ik had nog niet genoeg in m'n maag om de rottende voet te aanschouwen en ik vertelde eerst even een doekje en uiteraard een mondkapje te halen. Toen ik de wond onthuld had was het een wond die zelfs de SEH artsen van het azp toch niet zo vaak zien. De gehele voorvoet was in zwart gehuld en de plek waar z'n kleine tenen zouden moeten zitten was een groot pussig stinkende open wond te zien. Z'n grote teen was nog iets van over, maar bij aanraking brak hij bijna af. Lang leven de locale geneesheer. De patiënt is de volgende dag gelijk geopereerd en hij heeft een voorvoetsamputatie gehad.
We hadden een weekend tussendoor vrij gevraagd om een bezoek te brengen aan Stephanie's lodge op Bigi Pan (een natuurreservaat). We moesten eerst en heel eind naar het noorden rijden, waar we aankwamen bij Nickerie (de 2de 'grote stad' van Suriname). Het was er erg klein en na het zien van de locale markt had je eigenlijk alles wel gezien ;) toen zijn we met een kleine lange boot richting het gebied gegaan, we moesten de boot een dam overduwen en toen kwamen we in het prachtige gebied met vooral mooie vogels; valken, witte reigers, aasgieren, en het mooist: de rode ibis. Stephanie's lodge was gebouwd op palen, vanwaar je heerlijk een duik kon nemen in het 0,5 meter diepe water, waar je dus al gauw in de blubber zat. Die middag hadden we ons tegoed gedaan aan een modderbad en savonds zijn we op zoek gegaan naar kaaimannen, uiteindelijk is de gids overboord geslagen omdat hij een toch wat grote kaaiman, 1,5 m(!), gevangen had! Hij had hem op de kant gebracht, hulp ingeschakeld van de bootsman en is er toen 'Steve Irwin-style' opgesprongen. De buit was binnen en konden we met onze vangst een foto maken;) de volgende dag hebben we vis gevangen door een enorm net uit te zetten en de vissen erin te drijven door in het water te lopen en met stokken op het water te slaan. Die avond uitgeput thuisgekomen, snel een powernap, want de nachtdienst stond weer op het programma.
De dagen tot onze laatste dag werden opbouwend steeds leuker, misschien hadden we het meer naar ons zin, of was gewoon het einde in zicht. Zo draaide je absoluut je hand niet om een grote wond op iemand zijn voorhoofd met 23 hechtingen dicht te hechten of ligt iemand zijn wenkbrauw incl half ooglid eraf, ook dat vormde geen enkele opstakel. Af en toe was er wat tijd over en kon je of mee met de ambu, of de verpleging trucjes leren om te hechten. Kortom een toptijd! Afsluitend hebben kep en ik nog wat verteld over steriel vs. Niet steriel hechten en hebben we het co-schap beiden afgesloten met een 8!
Die dag kwamen pap, mam, Paul, Ria en Monique (voor degene de laatste 3 niet kennen, mijn oude oppas oorspronkelijk uit Suriname + dochter) naar Paramaribo. Net de dag dat de enige donderwolk van de week er was gingen ze landen, incl een nare doorlanding. Veilig en wel zijn we toen gaan eten en hun aankomst en onze 8 gevierd. Omdat het kep en mij ons laatste avondje was hebben we praktisch alle stagiaires uitgenodigd om te gaan feesten op de partybus. Uiteraard ging Luc, Paul en Monique mee! Het was een mooie rit met een goede afsluiter bij de Havana Lounge.
De volgende dag weer op tijd op, want! Ik ging met pap en mam 8 dagen de binnenlanden in! Zo zaten we vrijdagochtend in een klein vliegtuigje achter de piloot onderweg naar Palumeu, een indianendorp. We hadden een prachtige lodge aan de rivier en al gauw kwam er heel rustig een kano voorbij met 4 indianen erin die net hadden gevist, fantastisch! We hebben gelunched op een eilandje midden op de rivier, waar we ook de stroomversnelling met zwemvest ingesprongen waren! Daarna hebben we een bezoek gebracht aan het indianendorp, de Trio en Wajana indianen, waar we konden zien hoe basic ze er nog leven. Het leuke van deze indianen is dat ze de oudste bewoners van het Amazonewoud zijn, waardoor dit de 'echte' inheemse bewoners zijn. Je mocht geen foto's maken, maar heb er stiekem toch een paar mooie weten vast te leggen. Savonds zeer op tijd naar bed gegaan na de hectische dagen ervoor en heerlijk in slaap gesust door de oerwoudgeluiden.
De dagen erna waren erg mooi en vooral ontspannen, zo hebben we een heuvel (Potihill) beklommen waardoor je uitkeek over het regenwoud, zijn we naar verschillende stroomversnellingen (van de Tapanahony rivier, oa de Mabukawatervallen) gegaan om oa te vissen (een enorme vis gevangen), de ene stroomversnelling was nog mooier dan de ander! We hebben geleerd over de flora en fauna van het tropisch regenwoud en ook de medicinale werking van de verschillende planten en bomen. De toekans en papegaaien vlogen regelmatig over wat wederom mooie kiekjes opleverde! De indianen kwamen nog langs om ons met pijl en boog te leren schieten, het ziet er in ieder geval makkelijker uit dan het is;) ook het kanoën kent voor Luc geen geheimen meer, met de GoPro op het hoofd heeft hij de Tapanahony rivier getrotseerd! Na onze laatste ontspannen ochtendje met een kopje koffie bij het ontwaken, was het tijd om nog een laatste bezoek te brengen aan de indianen, kregen we een muzikaal optreden met lokale instrumenten, mochten we nog wat 'eigenlijk niet te importeren'-souveniertjes kopen en hebben we het vliegtuigje gepakt via airstrip Kajana en de Gran Rio rivier naar het eiland Awaradam, waar de Marrons van de Saramaccaanse stam wonen.
Het eiland lag midden op de rivier, met allerlei lodges aan beide kanten. Op peddelafstand lag de stroomversnelling Peti, waar een natuurlijke glijbaan te vinden was. Ook waren er locale Marrons, die het maar al te mooi vonden dat de grote blanken ook een poging deden zich niet te bezeren op de toch wat hobbelige glijbaan. Die avond kregen we informatie over de Marrons met hun oude West Afrikaanse tradities. Die avond hebben we een bezoekje gebracht aan de lokale vogelspin en hebben we een schorpioen(tje) mogen aanschouwen! De volgende ochtend vroeg een jungle trek gemaakt met talloze jungledieren, waaronder de gifpijlkikker, aapjes, ijsvogels en minivogelspinnen! De dag erna gingen we de verschillende Marrondorpen bezoeken. Tijdens de vaartocht hebben we ervaren hoe het eraan toegaat op de rivier die voor de plaatselijke gemeenschap de levensader is. Onderweg zag je de mensen vissen, wassen en de vaat doen. In het dorp zelf kun je zien hoe primitief ze hier nog leven, maar tegelijkertijd erg gelukkig zijn, alles doen met familie en leven van de natuur. Op het laatst kregen we als afsluiter een lokale dans, waar we uiteraard mee moesten dansen (het kont schudden was minder succesvol bij de westerlingen), en hebben we als lokale traditie op palen gedanst. Op de terugweg was het donker en konden we verschillende kaaimannen spotten! De laatste dag zijn we nog naar een kostgrondje gegaan en kon je zien hoe je toch verschillende gewassen kon verbouwen in de overbegroeide jungle. Die avond hebben we afgesloten met een klein feestje rond het kampvuur. De volgende dag weer het vliegtuigje gepakt en terug gegaan, na 8 dagen in de binnenlanden, naar Paramaribo. Hier nog een afsluitende mooie stapavond gehad met de stagiaires en de volgende dag nog een fietstocht door Paramaribo gemaakt. Nog een verfrissende duik in het zwembad van Torarica en afsluitend een diner met Paul, Ria, Monique, pap en mam! Toen was het de volgende dag vroeg op 4.30 uur om naar het vliegveld te gaan om m'n trip te vervolgen naar Colombia!
Na een lange overstaptijd op Aruba (7 uur, heerlijk even ontspannen en kort het stadje verkennen) was het na 6 weken weer tijd om lau te zien. De komende 3 weken zouden we namelijk door Colombia gaan reizen! We begonnen de trip goed, met een rooftopzwembadhotel, helaas kwamen we wat later op de avond aan en hadden we Bogota iets warmer ingeschat, waardoor het meer op een nieuwjaarsduik leek ;) de dag erna wat nodige spullen gekocht en verhuisd naar een hostel waar we met behulp van een Nederlander die net 3 weken in Colombia was geweest onze trip samengesteld. Die avond was er gringo tuesday's (gringo betekent blanke buitenlander) en zijn we op Colombiaanse wijze (er waren weinig buitenlanders) gaan stappen! "Let me see you move like you come from Colombia!" De volgende dag zijn we gaan uitbrakken op de fiets tijdens een fietstocht door Bogota. Hier zijn we naar de grootste fruitmarkt van Colombia gegaan en hebben we de meest exotische soorten fruit geproefd, oa een tomatenvrucht die aan de boom groeide, enorme passionfruit en jackfruit. Daarna langs de vele wall-art gefietst, een bezoek gebracht aan een in opstand geraakte universiteit (graffiti overal, de studenten waren een paar weken eerder in opstand gegaan tegen de corrupte regering en gebruikte de universiteit als uitvalsbasis). De dag afgesloten met typisch Colombiaans eten, wat eerlijk gezegd tegen viel helaas.
De volgende dag hebben we een bus gepakt van 6 uur (9 dus) naar san gil, waar we savonds heerlijke (westerse) biefstuk genomen hebben ;) San Gil staat bekend als activiteitenstadje en dus zijn we de volgende dag gaan Canyoningen, eerst zijn we een grot (vrij nauw als je bijna 2m lang bent) ingegaan, incl modderbad, vervolgens verkoelend 5 meter naar beneden gesprongen in het diepe water, vervolgens vertelde de gids doodleuk dat we ook nog 25 meter naar beneden moesten springen en precies goed in een ondiep meertje moesten landen. Na een paar extra hartkloppingen pakte hij lachend de abseilspullen uit zijn tas en begon hij uit te leggen hoe we hier konden abseilen. Was zeker in het begin een beetje spannend, aangezien je heel even het touw moest losdoen en alleen op de safetyline moest hangen, hierna een kleine jump naar beneden en abseilen maar! Hierna nog een kleinere abseil gevolgd door een nog hogere jump (9 meter!).
De dag erna zijn we gaan raften op de rio Suarez, met klasse 5 rapids! Een megavette ervaring, gelukkig geen doden of gewonden, wel helemaal kapot aan het eind! De dag erna een rustige wandeling in een mooi coloniaal stadje midden in de bergen gemaakt, waarna het tijd was om de nachtbus te pakkend naar santa marta.
Vanwege de vele muggenbulten met een zwelling van de benen, die laura had opgelopen tijdens onze canyontour, was het niet mogelijk gelijk de zware lost-city-trek te doen, dus moesten we helaas onze dag slijten met naar het strand gaan, heerlijke vis te eten, naar kleine watervallen gaan en een koffietour gedaan (127 jaar oude koffiefabriek met nog steeds dezelfde machines als 127 jaar geleden). Uiteindelijk was het dan toch tijd de zware lost-city-trek (Ciudad Perdida) te starten. We hadden gelukkig een erg leuke groep en de eerste hike viel gelukkig mee. Vroeg naar bed en vroeg ook weer op (5.00 uur), dit keer zou het zwaar worden. We moesten 1,5 uur stijl omhoog gaan lopen tijdens een hike van in totaal 6 uur (14 km maar) en een hoop bloed, zweet en tranen kwamen we bij onze laatste plaats vanuit waar we naar de verloren stad konden. Uiteindelijk was het de vele inspanning waard, het was een indrukwekkende stad, midden op een berg, met prachtig uitzicht rondom. Grappige was dat om de guerillastrijders buiten de toeristische verloren stad te houden er ook een militaire basis was gestationeerd, wat een erg veilig gevoel gaf, met rondlopende soldaten met machinegeweren;) de terugtocht was gelukkig minder zwaar, omdat je meer naar beneden ging dan omhoog. Desalniettemin waren we erg blij toen we uiteindelijk weer in de jeep zaten, terug naar de beschaafde wereld. Die avond de tour op de juiste wijze afgesloten en zijn we met de gehele groep (Colombianen, Zwitsers, Denen, Australiërs, Engelsen) de stad Santa Marta onveilig gaan maken! De dag erna uitgebrakt op 18 meter diepte tijdens een duik in Tayrona national park.
Dit waren 2 duiken met murenes, grote maanvissen, kreeft, lionfish, maar vooral erg mooi koraal! Kreeft gegeten in tanganga, met de voeten in het zand en uitzicht op de zee, erg slomantisch allemaal ;)
Die dag erna het ov gepakt naar Tayrona park, een mooie hike met aapjes en rare vogels, uiteindelijk de 1 uur durende hike (eigenlijk 2 uur) afgemaakt en met geluk een hangmat in de look-out-point (mirador) kunnen bemachtigen! Deze stond bovenop een rots, die tussen 2 stranden uitstak. Die avond heerlijke verse vis gegeten en fantastisch geslapen in onze hut, tot het moment Laura erachter kwam dat ze moest plassen en dat de koekjes op de grond weg waren en het gepiep geen vleermuizen, maar muizen waren was het iets onrustiger ;)
Het ontwaken met een golvende zee om je heen en een zonsopkomst was toch echt het hoogtepunt in dit Tayrona park. Bij de terugwandeling zijn we 2 soorten apen tegen gekomen, prachtig op de foto gezet en op het laatst zagen we zelfs nog een ijsvogel!
Hierna gingen we naar Cartagena en zijn we gaan ontdekken waarom het een feeststad is.. Met succes! Die avond stonden we met een koel biertje heerlijk te feesten op een rooftopparty met Colombianen, Engelsen, Amerikanen, Duitsers en Argentijnen. De dag erna zijn we gaan uitbrakken en hebben we het hostel gewisseld, en hebben we voor de laatste avondjes prachtig hotel geboekt! Incl 'zwembad'. We hebben in cartagena nog fietsen gehuurd, zijn naar een groot fort geweest, tijdens de Spaanse bezetting was cartagena de havenstad om alle rijkdom die ze bij de inheemse stammen gestolen hadden, wat dus extra goed beveiligd moest zijn. Verder heeft Cartagena een mooie old Town, en hebben we afgesloten met een te duur drankje bij Cafe del Mar.
Na onze vlucht terug naar Bogota werden we opgehaald door de neef van Keppie en mochten we bij kep z'n oom tukken. De laatste avond was een gekkenhuis, we waren naar Andres Carnes de Res gegaan, een enorm soort restaurant/bar/club, eigenlijk kwam het meer neer op een enorm festival. Na een aantal agaurdiente (lokaal drankje), tequila en wat mooie souveniertjes was het een mooi afsluiter van Colombia!
Gister heb ik, na afscheid genomen van Laura, een vlucht gepakt naar Quito en gaan kep en ik morgen naar de Galapagos-eilanden! De volgende en laatste update zal vanuit Nederland zijn!
Xx Frank
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
